Dyslexie, woordblind, moeite met lezen?

Dyslexie is een onzichtbare handicap.

Geschreven september 2006; laatste bewerking april 2023

Maar wist je dat dyslexie vaak een mechanische oorzaak (schedel) heeft?

Hadden we vroeger nog nooit van dyslexie of woordblindheid gehoord, nu zitten er op elke school wel een aantal kinderen die dyslectisch worden genoemd.

Wat is dyslexie en wat heeft de schedel daar mee te maken? Belangrijker: hoe kan dyslexie worden behandeld en wat zijn daarvan de resultaten?

Wat is dyslexie eigenlijk? Dyslexie betekent 'Ernstige en hardnekkige problemen bij het lezen en/of de spelling.' Dyslectici hebben, ook als zij extra hulp krijgen, moeite met foutloos en vlot leren lezen en spellen. Ook hebben zij moeite met het leren lezen en spellen in de moderne vreemde talen, vooral als daarbij een hoog tempo gevergd wordt.

Dyslexie is onafhankelijk van intelligentie en komt voor bij normale en zelfs hoge intelligentie. Kinderen met dyslexie blijven wat betreft schoolprestaties ver achter bij het gemiddelde niveau. Hun prestaties zijn, ondanks inzet en ijver, niet in overeenstemming met hun vaak goede verstandelijke capaciteiten.

Wat heeft de schedel met dyslexie te maken?

Om bij het begin te beginnen; tijdens een normale geboorte wordt een baby door het geboortekanaal geduwd en schuiven schedelbeentjes van het hoofdje heel natuurlijk over elkaar heen. Na de geboorte nemen deze botjes weer hun juiste positie in. Er ontstaat dan een normaal gevormde schedel.

Toch verloopt niet iedere bevalling natuurlijk; het lijkt erop dat de rust en het vertrouwen dat de bevalling goed zal gaan niet altijd voldoende aanwezig is. Daardoor wordt er sneller ingegrepen dan vroeger, met alle gevolgen (art. 15) van dien. Met een tang, vacuümpomp of domweg trekken aan het hoofdje door een ongeduldige vroedvrouw of arts. Soms kan het ook niet anders. Maar wie kent het niet, de verhalen van baby's die met een enorme toeter op hun hoofd of zelfs met een hersenschudding! worden geboren.

Je kunt dan ook wel begrijpen dat er onderhuids, diep in de hersenen schade is ontstaan. Een onzichtbare schade die jaren later pas tevoorschijn komt. Maar ook als er geen schade tijdens de geboorte is opgelopen, kan door een flinke val op het hoofdje de hele boel verschuiven en klem komen te zitten.

Een schedel is beduidend belangrijker dan in het algemeen wordt gedacht. Het is veel meer dan een groot bot waar de hersenen in zitten. De schedel is een ingenieus onderdeel van het lichaam. Van de schedel bewegen alle onderdelen (dus ook de beenderen) in een bepaald ritme (6 tot 12 maal per minuut). Er kan dan ook veel mis gaan. Tot nu toe wordt nog steeds aangenomen, dat de schedelbeenderen volledig vergroeid en onbeweeglijk zijn; waarschijnlijk denk jij dat nu ook nog steeds. Deze opvatting is echter een misverstand! Alle botten zijn beïnvloedbaar tot op zeer hoge leeftijd!

Wat Cranio Sacraaltherapeuten bij dyslectische klachten ontdekken, is dat de beweging van de schedelbeenderen ontbreekt, met name die van de oorbotten. Maar dat niet alleen: Vaak staan de schedelbeenderen scheef ten opzichte van elkaar.

Schedelvervorming of beklemming (ook door ongevallen) zorgt naast dyslexie voor een tal van andere klachten die ik op een rijtje zal zetten. Let op: deze klachten kunnen ook bij volwassenen voorkomen.

bedplassen en incontinentie
depressiviteit (art. 20) neiging tot zelfverwaarlozing en zelfdoding
dyscalculie (niet kunnen rekenen)
dysgrafie (niet kunnen leren schrijven)
een onregelmatig looppatroon
een slecht geheugen, slechte concentratie
een slecht richtingsgevoel (niet kunnen kaartlezen)
geen afstand en snelheid kunnen inschatten
geen verschil weten tussen links, rechts, onder of boven
gehoorstoringen (art. 118) (doofheid, vertraagd, verkeerd, teveel horen)
hoofdpijn (art. 2) en migraine
hyperventilatie
hyperactiviteit (ADHD)
kaakafwijkingen en een onregelmatig gebit
moeilijkheden met oriëntatie in de ruimte
motorische en coördinatie problemen
nek-, rug-, heup-, knie- en andere gewrichtsklachten
oogafwijkingen (loensen of scheelzien)
scheef neustussenschot met voorhoofds- en bijholteontstekingen
schrijfproblemen
slaapritme storingen (art. 1) en nachtmerries
spijsverteringsproblemen (bv allergie)
sterk wisselende emoties (art. 9)
stotteren en andere spraakproblemen
straatvrees en andere fobieën

Hoe kan dyslexie (en andere schedelvervormingen) dan worden behandeld?

Dit is dan ook het goede nieuws; aan scheve of vastzittende schedelbeenderen kan wat gedaan worden. Een behandeling van de schedel is NOOIT met geweld, het gaat heel subtiel, vaak millimeterwerk. Cranio Sacraal is de meest geschikte methode, met deze techniek wordt een schedel behoedzaam gemanipuleerd en weer in beweging gebracht. Botjes schuiven dan vanzelf op hun plaats.

Wat zijn daarvan de resultaten?

Een praktijkvoorbeeld: Marieke zij was 10 jaar, (tangverlossing) hooggevoelig en vanuit school kwam de diagnose dyslexie. Ze kreeg een aparte juffrouw toegewezen die met haar extra zou gaan lezen. Ook kreeg ze veel huiswerkopdrachten mee, dit alles om een verbetering aan te brengen in het lezen.

Het tegendeel gebeurde; haar motivatie zakte! Er ontstond zelfs een strijd met haar moeder over de leestaken. Marieke werd lusteloos, kreeg hoofdpijn en kwam hiervoor bij mij in de praktijk. Ik vroeg haar of ze wist wat haar mankeerde, ja ze had dyslexie. Toen ik vroeg wat dat voor haar betekende leek ze te veranderen in een oude wijze vrouw en kon heel goed aangeven dat dit haar een gevoel van falen gaf!

Als eerste liet ik haar een schedelmodel zien waarbij ik aan haar kon laten zien welke botjes waar zaten en hoe ze moesten bewegen. Bij het onderzoeken van haar schedel bleek dat haar oorbotje rechts (oorzaak dyslexie) niet bewoog. Heel behoedzaam kwam het botje tijdens de behandeling in beweging en op dat moment zuchtte ze diep. Ze kon aangeven dat het los gekomen was (hooggevoeligheid) en dat het kriebelde van binnen.

Ze liep huppelend de praktijk uit, ze had geen dyslexie meer! Ja, ja, denken velen. Maar het gevolg was dat Marieke enorm veranderde; ze was blijer en haar hoofdpijn kwam niet meer terug. Het verbaasde haar ouders dat ze uit zichzelf schooltaken begon te maken! Ook op school kon men het verschil in lezen duidelijk merken, ze ging met sprongen vooruit!

Nog een praktijkvoorbeeld: Sem een jongen van 7 jaar. Ook bij hem was de constatering dyslexie. Hoe hij dat nu vond? Nou het gaf hem het gevoel dat hij dom was. Hij zou daar graag vanaf willen. Bij hem voelde ik tijdens het onderzoek een grote weefselspanning in het nekgebied en dat op die leeftijd! Ik voelde geen enkele beweging in de schedel. Ik schrok daar zelf een beetje van en vroeg naar zijn dagelijks bestaan. Hij bleek bijna de hele dag gameboy spelletjes te doen, veelvuldig achter de computer te zitten en dol op TV te zijn. Had volgens zijn moeder een moeilijke bevalling gehad en zijn ogen waren slecht (+5).

Het eerste wat er tijdens de behandeling bij hem los kwam was het rechter oorbotje, gevolgd door de achterhoofdsbeenderen. Dat was genoeg voor de eerste keer. De keer daarna vroeg hij hoopvol "als dat andere botje nu los komt, ben ik dan niet meer dyslectisch?" Een aantal weken later sprak ik zijn moeder, hij was totaal veranderd, vrolijker, levendiger. Hij zat niet meer steeds bij de TV, had ineens interesse in mineralen. Het ging goed met hem.

Hooggevoelige kinderen lijden diep onder het idee dyslectisch te zijn. Het klinkt voor hen als een scheldwoord, iets wat niet klopt, een falen. Hierdoor raken ze in een depressie, ze gooien als het ware de kont tegen de krib. Ze trekken zich terug in hun eigen binnenwereld. Ze ontwikkelen lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, slapeloosheid e.d. Soms zijn ze onbereikbaar en onhandelbaar. En van lezen komt helemaal niets meer terecht. Ze kunnen het immers toch niet!

Niet alle dyslectische kinderen hebben daar last van! Laatst sprak ik met een onderwijzer van een school voor 100% allochtone kinderen over dit onderwerp. Op die school was de tendens: dat als je dyslexie had, je extra aandacht kreeg en je mocht veel langer over een taak doen. Een voordeel dus! Volgens hem waren de kinderen daar dan ook blij met de kwalificatie dyslexie.

Gelukkig is er tot op heden nog geen pilletje tegen dyslexie, anders was ook deze groep net zoals bij ADHD-kinderen massaal aan de medicamenten (ritalin) zonder uitgebreid onderzoek naar de oorzaak! En dat terwijl het soms zo simpel te verhelpen valt!